Şöyle okkalı
bir rüzgâr esse de.
Dağıtsa kara bulutları.
Hazan bitse hüzün bitse.
Sonra...!
Güneş açsa düşlerime.
Bahar yağsa saçlarıma.
Çağlasa yedi koldan
kuruyan dereler.
Dumanlı dağlarda burcu burcu
koksa gelincikler laleler.
Sonra...!
Gün dönse ay çıksa.
Mehtabın derinlerine
iri dalgalara aldırmadan
kulaç atsa elele
yarım kalan sevdalar.
Hani olmaz ya...!
Sonra sen çıkıp gelsen.
Tutsan kanatlarımdan.
Uzansak maviye.
Dilimizde türkü.
Elimizde kalem.
Bu dünyanın
gecesine gündüzüne.
Saz olsak.
Söz olsak.
Ayfer Yılmaz