İnsan ya iyidir ya kötü, derler… ama öyle mi gerçekten? Bir insan doğduğunda saf, temiz, masumdur. Kötülüğü tanımaz. Peki, ne oluyor da biri bir sabah uyanıp, aynada hiç tanımadığı o karanlık yüzle karşılaşıyor? İşte mesele tam da burada başlıyor. İnsan kötülüğü başkasından öğrenir. Ve evet, bu metni okuyan sen, belki de senin ellerinde biri, bir zamanlar iyiyken kötüye dönüştü.
Asıl kötü olan sensin, bunu kabullen. Neden mi? Eğer o kadar iyi olsaydın, ben kötülüğü nereden öğrendim? Sevilmemeyi kimden öğrendim, nefret etmeyi kimden gördüm? Hırçınlaşmak mı? Onu da senden kaptım. Birine bağımlı olmanın ne demek olduğunu, her bir sevgiyi dilenerek almak zorunda kalmanın nasıl hissettirdiğini… Senden öğrendim!
Bir zamanlar iyi bir kadındım. Ta ki bir sabah, “Bir Kurtarıcı Almaz mıydınız?” başlıklı bir yazıda, senin ismini sayısız kez okuyana kadar. Her cümlede, her satırda, o “kurtarıcı” ben değildim. Bir zamanlar ruh ikizim dediğin adamın, başka bir kadına dokunurken, sana yazdığı o romantik sözlere kadar.
Ben iyi bir kadındım. Ta ki bir gün şiddetinle eve gelip, pişman olmadığını söyleyene kadar. “Hak etti,” dedin. Peki ben neyi hak ettim? Sana onca sevgi verirken, kendi doğum günümde bir “iyi ki doğdun” bile diyemeyecek kadar uzak mıydım sana? Diğerlerinin doğum günlerini kutlarken, bana bir kırıntıyı bile çok görmüştün.
Evet, ben iyi bir kadındım. Sabahlara kadar dert diyerek kötülediğin kadını, bir gece köprüde yan yana görünceye kadar. Tüm bunlar yaşanırken, hala iyi kalmaya çalıştım. Fakat artık burası yolun sonu. Şimdi nefsi müdafaa zamanı!
Hayat öyle bir döngü ki, ne demişler? “Mesele ölmek değil, mesele en mutlu anında ölmek.” Sana ne aşkım helal, ne de hakkım. O devasa egonla yaşayabildiğin kadar yaşa. Ama unutma, senden büyük Allah var.
Şimdi buradan, seni, beni ve bu hikayeyi okuyan herkese bir not: Bir insanı iyi ya da kötü yapan biziz. Kimi zaman biz farkına varmadan, birini hırçın, sevgisiz, hatta nefret dolu biri yaparız. Herkesin bu dünyada yaşama ve sevgiye hakkı var. Sevgiyi dilenmeye mecbur bıraktığınızda, belki de karşınızdaki insanın karanlık yüzünü siz ortaya çıkarıyorsunuzdur.
Unutmayın, kimse kötü doğmaz. Ama bazıları kötülüğe maruz kalır. Ve bazen, insan en çok sevdiği kişi yüzünden kötüleşir…
Sevgilerimle
Gülşah YILMAZ